Ik blog nooit in opdracht, maar wel op verzoek. De meeste boeken die ik hier bespreek heb ik met zo'n verzoek gekregen van de uitgevers. Dat betekent niet dat
zij -of wie dan ook- enige invloed kunnen uitoefenen op de inhoud van dit blog. Ik blog gewoon zoals ik er zelf over denk.

Reacties? Graag! Ik stel het zeker op prijs als mensen de moeite nemen om te reageren.
Heb jij ook een weblog over boeken? Ik ben nieuwsgierig, dus laat gerust een linkje achter in jouw reactie.


zaterdag 15 oktober 2016

Een poëtische climax

Denis Thériault - De eenzame postbode










Alweer een Canadees boek (eerder las ik voor dit blog dit en dit) en alweer ben ik verrukt. Wat is dat toch, met die Canadezen? Ik heb niet veel van hen gelezen, maar wat ik leest boeit me bovenmatig.
Hoewel Denis Thériault een bekende Canadese auteur is die al veel prijzen heeft gewonnen, had ik nog niet eerder van hem gehoord. Zijn verhaal over de nieuwsgierige postbode doet me  beseffen dat ik nog veel in te halen heb. 

Bilodo -de postbode in kwestie- schept er een heimelijk genoegen in om stiekem enveloppen open te stomen en brieven te lezen. Met wat hij leest probeert hij te ontsnappen aan de dagelijkse sleur. Vooral de brieven van Ségolène uit Guadeloupe spreken hem erg aan. Zij stuurt vreemde, drieregelige versjes aan Gaston, een van Bilodo’s buurtgenoten. Wat Gaston terugschrijft, weet Bilodo niet.


En dan, op een dag, is Gaston bijna te laat met het posten van zijn brief aan Ségolène. Terwijl Bilodo’s collega Robert de brievenbus al aan het legen is, rent Gaston in de stromende regen de weg op, wapperend met de brief in zijn hand. Een passerende auto schept hem, de brief aan Ségolène spoelt over straat het riool in.

Cyrano
Bilodo heeft nu een probleem, hij is bang nooit meer iets van Ségolène te kunnen lezen. Hij doet van alles om zich in te kunnen leven in Gaston en hoopt op die manier als de omgekeerde versie van Cyrano de Bergerac het contact met ‘zijn’ Ségolène te kunnen blijven houden.
Bilodo huurt zelfs het Japans ingerichte appartement waar Gaston woonde voor hij verongelukte. Ook draagt hij Gastons kimono’s, hij gaat steeds meer op de dode dichter lijken. Het schrijven van haiku’s en later van tanka’s gaat hem steeds beter af. Hij spreekt in die gedichten zelfs zijn liefde voor Ségolène uit en het gevoel blijkt wederzijds te zijn.

L’histoire se répète. Zoals ook Gaston al schreef in een haiku, ‘maakt de tijd lussen’. Bilodo is gaandeweg steeds meer Gaston geworden, en zo gaat hij ook zijn voorganger achterna als hij naar buiten rent om nog een brief aan Ségolène te posten. 


Betoverend

De manier waarop Bilodo stapje voor stapje in de huid van Gaston kruipt komt sprookjesachtig over, hoe de liefde tussen de twee dichters zich ontwikkelt is soms betoverend, andere keren tragisch, komisch of ontroerend. Ook de wijze waarop de vertaalsters de magie van die woorden binnen het strakke keurslijf van haiku en tanga van het Canadees-Frans over hebben gezet naar het Nederlands, is echt heel bijzonder. De passie en zinnelijkheid spetteren er vanaf. De sfeer van de gedichten groeit mee met de ontwikkeling van de gevoelens van Bilodo. Nadat zowel hij als Ségolène een dichterlijke climax hebben bereikt, zie je hun passie in de gedichten wat tot rust komen. De opwinding wordt minder, terwijl de liefde zich verdiept. Zelfs zonder de rest van het verhaal eromheen kun je de ontwikkeling van de relatie heel goed volgen in de gedichten. Echt bijzonder.

Ik ben zelf een liefhebber van haiku, senryū en tanka. (In tegenstelling tot de vertalers van dit boek, gebruik ik zelf nooit de meervoudsuitgang ‘s. Beide meervoudsvormen -haiku en haiku’s- zijn overigens correct.) Gelukkig is dit boek niet alleen bijzonder voor lezers die al met deze gedichten bekend zijn. Spelenderwijs wordt uitgelegd wat de essentie is van deze Japanse dichtvormen. De lezer die er net als Bilodo aanvankelijk nog helemaal niet in thuis is, ontdekt samen met de hoofdpersoon stapje voor stapje de essentie. En het is mooi om dan te zien hoe de kwaliteit van de gedichten groeit naarmate Bilodo zich er verder in verdiept. 

GELEZEN:

Titel: De eenzame postbode
Oorspronkelijke titel: Le facteur émotif
Vertaling: Gertud Maes en Martine Woudt
Oorspronkelijke uitgave: 2004
Nederlandse uitgave: augustus 2016
Uitgever: Meulenhoff

Geen opmerkingen: