Ik blog nooit in opdracht, maar wel op verzoek. De meeste boeken die ik hier bespreek heb ik met zo'n verzoek gekregen van de uitgevers. Dat betekent niet dat
zij -of wie dan ook- enige invloed kunnen uitoefenen op de inhoud van dit blog. Ik blog gewoon zoals ik er zelf over denk.

Reacties? Graag! Ik stel het zeker op prijs als mensen de moeite nemen om te reageren.
Heb jij ook een weblog over boeken? Ik ben nieuwsgierig, dus laat gerust een linkje achter in jouw reactie.


vrijdag 29 juli 2016

Kun je gedichten leren eten?

Ellen Deckwitz - Olijven moet je leren lezen








Het eerste waar ik aan denk bij een cursus genieten van poëzie, is tijd. TIJD. Poëzie is iets dat tijd kost. Stukje lezen. Wegleggen. Nadenken. Verwerken. Nog eens lezen. Wegleggen. Enzovoorts. Geen idee of dat ook is wat Ellen Deckwitz ons wil vertellen, maar het is mijn eigen idee als ik aan poëzie denk: daar heb ik tijd voor nodig en waar haal ik die vandaan? 

Ik ken wel iemand die veel met poëzie bezig is en wellicht wél de nodige tijd en aandacht aan dit boek kan schenken. En eigenlijk ben ik ook heel benieuwd wat mijn oud-collega journalist en huidig stadsdichter van Oss Kitty Schaap van dit boek vindt. Vandaar dat ik haar heb gevraagd voor een gastblog. 


Kun je gedichten leren eten?


Veel mensen vinden poëzie te vaag en te mysterieus. Vandaar misschien dat er maar zo weinig dichtbundels over de toonbank gaan: een oplage van driehonderd is al heel behoorlijk.  En dat is jammer, als we dichteres Ellen Deckwitz moeten geloven. Ze schreef het boekje Olijven moet je leren lezen- een cursus genieten van poëzie. Genieten nog wel, dat belooft wat. Wie wil dat nu niet? Ik wel in ieder geval, want al ben ik amateurdichter en behoorlijk belezene, ook ik snap er soms niets van. Een mooie gelegenheid om het boekje eens aan een nader onderzoek te onderwerpen. Tenslotte zijn we nooit te oud om te leren.

De eerste aanblik valt al helemaal niet tegen. Het boekje oogt fris en jeugdig, ziet er wat betreft de layout en illustraties aantrekkelijk uit en heeft een humoristische schrijfstijl die een jong publiek zeker zal aanspreken; Deckwitz is zelf van 1982.
De eerstehulptips bestaan uit drieëntwintig hoofdstukken waarin een bepaalde vraag onder de loep wordt genomen. Bijvoorbeeld waarom gedichten zo vaag zijn. Of hoe we kunnen weten of poëzie iets voor ons is, of waarom er zoveel wit in gedichten zit. Allemaal zeer voor de hand liggende problemen in deze vraagbaak.
De schrijfster begint ieder hoofdstuk met een gedicht dat een goed voorbeeld is van de gestelde vraag. Om dan uit te leggen dat een gedicht vaag kan lijken, maar altijd iets te melden heeft; dichten is volgens haar met taal om zaken heen cirkelen die zich niet eerder in woorden lieten vangen. Mooi gezegd, en zoals Deckwitz het uitlegt is het in ieder geval ook te snappen. Zeker als ze ook nog aan het eind van ieder hoofdstuk een samenvatting geeft met leestips, voor wie de smaak al te pakken heeft. De hoofdstukken zijn vrij kort, en dat is prettig in dit computertijdperk.

Zo komen we te weten waarom weinig gedichten rijmen, wat de relatie is tussen muziek en poëzie  en waar je moet beginnen met het lezen ervan.  Ze geeft een leeslijst met actuele  en leuke verzamelbundels. Deckwitz vindt de Nederlandse dichtkunst beslist geen tranendal. Wat haar betreft gaan we allemaal naar een festival om gedichten in real life te horen.
Maar wat hebben we nu eigenlijk aan poëzie? Volg het advies om een gedichtenkalender te kopen. Bewaar de dagen die je niet snapt en lees ze later over. Zo zie je dat er nog veel te ontdekken valt.
Dat laatste geldt bij uitstek voor die mensen die die gedichten toch nog niet helemaal afgeschreven hebben. Menigeen heeft op latere leeftijd olijven toch  weten te waarderen. Dit leuke boek dwingt je absoluut tot een heroverweging. Mij heeft de schrijfster  in ieder geval. Maar of ze alle pubers die bij Mei van Gorter gillend zijn afgehaakt ook nog kan bekeren is de vraag. De poging valt in ieder geval zeer te prijzen.

door Kitty Schaap



GELEZEN:
titel: Olijven moet je leren lezen
auteur: Ellen Deckwitz
genre: poëzie
publicatiedatum: juni 2016
uitgever: Atlas Contact

3 opmerkingen:

Unknown zei

Goede gast. :-) leuke recensie

Lalagè zei

Het kan wel, ik ben ook om sinds we vorige jaar de gedichten van Ineke Riem kregen voorgeschoteld door Cathelijne. Ben jij nu van plan om ook over poëzie te gaan bloggen?

Manjo van Boxtel zei

Dat weet ik nog niet. Om gedichten te lezen heb ik rust nodig en dat ontbreekt me vaak. Erover bloggen gaat nog een stapje verder. Laat mij eerst maar eens genoeg rust in mijn hoofd krijgen om ze te lezen, daarna kijk ik wel verder.