Basje Bender - Brussel
De bubble, ofwel het Brussel van EU-ambtenaren, van binnenuit beschreven, vind ik dat interessant? Dat was het eerste waar ik aan dacht toen ik dit boek kreeg aangeboden. Het lobbyen, het ons-kent-ons, de borrels, de roddels, wil ik dat wel weten? Vervolgens las ik enkele pagina's en ik was om. Basje Bender schrijft móói! Ze observeert heel minutieus en weet dat in verfijnd proza weer te geven.
Maar tja, is dat wel voldoende om een goed boek te schrijven? Tegen de tijd dat ik bij pagina 70 was, besefte ik dat ik al zeker drie of vier dagen aan het lezen was. Steeds een stukje, niet teveel. Want als ik heel eerlijk was, interesseerde me al dat geneuzel met echte one-night-stands, wannabee one-night-stands, geprolongeerde one-night-stands en ander relationeel gedoe me eigenlijk helemaal niet. Maar ach, Basje schrijft mooi en is intelligent. Ooit moet het verhaal toch meer diepgang krijgen dan de dikte van een bierviltje?
Leeghoofdig
Nee, eerlijk gezegd schoot het met die diepgang helemaal niet op. Elvira, of Elvie -de ik-persoon die het verhaal vertelt- blinkt uit in oppervlakkigheid. Soms stelt ze zichzelf een vraag die een beetje dieper rijkt en heel af en toe borrelt er iets in haar op dat het begin van een extentiële vraag zou kunnen zijn, maar voordat ze zichzelf die vraag goed en wel heeft gesteld is ze al weer afgeleid door iets luchtigs of leeghoofdigs. Zo leeghoofdig als de zeepbellen die Elvie blaast, zo leeghoofdig zijn haar ontmoetingen, zo leeghoofdig is haar leven, zo leeghoofdig is het verhaal.
En als er dan ein-de-lijk een ontwikkeling in het verhaal zit en Elvie een soort van verliefdheid voelt voor een vrouw, blijkt ook dat zo licht als een luchtbel te zijn.
En toen drong het besef ineens tot me door. Het gaat niet voor niets over de bubble, op het omslag staat niet voor niets een afbeelding van een zeepbel. Niet voor niets komt dat potje zeepsop in het verhaal steeds tevoorschijn. Hier gaat het om! Al dat Brussels geneuzel, al dat kijk-ons-eens-belangrijk-zijn, het is allemaal één grote zeepbel! Gebakken lucht, waar wij met ons allen een enorm bedrag aan belastinggeld voor neertellen, maar dat in feite weinig voorstelt. En dan heb ik het niet over de regelingen, wetten en verdragen, nee dan heb ik het over al die mensen die doen alsof ze in de bubble een fantastisch leven leiden, wat bij nader inzien niets voorstelt.
Dit boek gaat over de ondraaglijke lichtheid van een Brussels bestaan!
Toch hoop ik dat een volgend boek van Bender iets minder luchtig is. Ze schrijft mooi genoeg om nog veel meer te gaan publiceren en ze is intelligent genoeg om verder de diepte in te gaan.
GELEZEN:
Dit boek las ik in het kader van Een perfecte dag voor literatuur
Basje Bender - Brussel
De bubble, ofwel het Brussel van EU-ambtenaren, van binnenuit beschreven, vind ik dat interessant? Dat was het eerste waar ik aan dacht toen ik dit boek kreeg aangeboden. Het lobbyen, het ons-kent-ons, de borrels, de roddels, wil ik dat wel weten? Vervolgens las ik enkele pagina's en ik was om. Basje Bender schrijft móói! Ze observeert heel minutieus en weet dat in verfijnd proza weer te geven.
Maar tja, is dat wel voldoende om een goed boek te schrijven? Tegen de tijd dat ik bij pagina 70 was, besefte ik dat ik al zeker drie of vier dagen aan het lezen was. Steeds een stukje, niet teveel. Want als ik heel eerlijk was, interesseerde me al dat geneuzel met echte one-night-stands, wannabee one-night-stands, geprolongeerde one-night-stands en ander relationeel gedoe me eigenlijk helemaal niet. Maar ach, Basje schrijft mooi en is intelligent. Ooit moet het verhaal toch meer diepgang krijgen dan de dikte van een bierviltje?
Nee, eerlijk gezegd schoot het met die diepgang helemaal niet op. Elvira, of Elvie -de ik-persoon die het verhaal vertelt- blinkt uit in oppervlakkigheid. Soms stelt ze zichzelf een vraag die een beetje dieper rijkt en heel af en toe borrelt er iets in haar op dat het begin van een extentiële vraag zou kunnen zijn, maar voordat ze zichzelf die vraag goed en wel heeft gesteld is ze al weer afgeleid door iets luchtigs of leeghoofdigs. Zo leeghoofdig als de zeepbellen die Elvie blaast, zo leeghoofdig zijn haar ontmoetingen, zo leeghoofdig is haar leven, zo leeghoofdig is het verhaal.
En als er dan ein-de-lijk een ontwikkeling in het verhaal zit en Elvie een soort van verliefdheid voelt voor een vrouw, blijkt ook dat zo licht als een luchtbel te zijn.
En toen drong het besef ineens tot me door. Het gaat niet voor niets over de bubble, op het omslag staat niet voor niets een afbeelding van een zeepbel. Niet voor niets komt dat potje zeepsop in het verhaal steeds tevoorschijn. Hier gaat het om! Al dat Brussels geneuzel, al dat kijk-ons-eens-belangrijk-zijn, het is allemaal één grote zeepbel! Gebakken lucht, waar wij met ons allen een enorm bedrag aan belastinggeld voor neertellen, maar dat in feite weinig voorstelt. En dan heb ik het niet over de regelingen, wetten en verdragen, nee dan heb ik het over al die mensen die doen alsof ze in de bubble een fantastisch leven leiden, wat bij nader inzien niets voorstelt.
Dit boek gaat over de ondraaglijke lichtheid van een Brussels bestaan!
Toch hoop ik dat een volgend boek van Bender iets minder luchtig is. Ze schrijft mooi genoeg om nog veel meer te gaan publiceren en ze is intelligent genoeg om verder de diepte in te gaan.
GELEZEN:
titel: Brussel
auteur: Basje Bender
genre: roman
publicatiedatum: augustus 2015
uitgever: Meulenhof
Dit boek las ik in het kader van Een perfecte dag voor literatuur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten