Ik blog nooit in opdracht, maar wel op verzoek. De meeste boeken die ik hier bespreek heb ik met zo'n verzoek gekregen van de uitgevers. Dat betekent niet dat
zij -of wie dan ook- enige invloed kunnen uitoefenen op de inhoud van dit blog. Ik blog gewoon zoals ik er zelf over denk.

Reacties? Graag! Ik stel het zeker op prijs als mensen de moeite nemen om te reageren.
Heb jij ook een weblog over boeken? Ik ben nieuwsgierig, dus laat gerust een linkje achter in jouw reactie.


maandag 16 november 2015

Waarom dit boek de NS-Publieksprijs moet winnen


Hendrik Groen - Pogingen iets van het leven te maken (1)








Op een of andere manier is het gebeurd, ineens kwam dit weekend alles samen. 

Totaal onverwacht kreeg ik van Meulenhoff een recensie-exemplaar van dit boek. Onverwacht omdat Groen's debuut al ruim een jaar oud is en inmiddels al een 15e druk heeft. Dan zit men niet meer echt op een recensie te wachten. Maar Meulenhoff voert een charmeoffensief, ze willen dit boek als outsider voordragen voor de NS-Publieksprijs. En daar kan elk stapje bij helpen, dus ook extra recensieboeken. Nou, of ik erop zou stemmen was voor mij echt niet vanzelfsprekend. Ik was al blij dat ik het boek te lezen kreeg. 

Afgelopen zaterdag wilde ik naar Alphen aan den Rijn. Sinds ik zelf geen auto meer heb, ben ik tot mijn grote ergernis aangewezen op de NS. Want geloof het of niet, van de tien treinreizen gaan er bij mij zes mis vanwege o.a. onverwachte storingen; beloofde bussen die er niet zijn; springers (helaas helaas, elke keer ben ik een tijdje van slag als ik aan de ellende van zo iemand denk, dat went nooit); gemiste aansluitingen wegens vertraging; groot onderhoud; defect materieel en ander ongerief. En je raadt het al: zaterdag was zo'n dag. De eerste twee treinen hadden allebei vertraging waardoor ik aansluitingen miste, daarnaast was er op het laatste deel van de route groot onderhoud waardoor enkele treinen niet reden. Met de auto deed ik in het verleden over deze route op zaterdagmorgen altijd 55 minuten, met de trein was ik deze keer van deur tot deur precies 3 uur kwijt. Zoiets kan -normaal gesproken- mijn hele dag bederven. 

Maar wat gebeurde er? Zoals gewoonlijk had ik een boek meegenomen, dit keer viel de eer te beurt aan Groens Pogingen om iets van het leven te maken. Ik heb genoten! Ik heb geen moment last gehad van de storingen, want Groen hield me gezelschap. 
Het boek leest als een trein, zit vol humor, heeft af en toe een serieuze ondertoon, is gevoelig en het leert je relativeren. Dat laatste was op dat moment voor mij misschien nog wel het belangrijkste. Kortom: de tijd vloog om, ik heb me nauwelijks geërgerd aan het oponthoud en ik vond het jammer dat ik "al" op mijn bestemming was aangekomen.
En op dat moment besefte ik: als er één boek is dat voor mij de NS-Publieksprijs verdient, dan is het dit wel. Dit boek maakt een vervelende treinreis uiterst genietbaar. 

Tot woensdag 19 november kan er gestemd worden, ik heb zojuist met volle overtuiging op Hendrik Groen gestemd! 

Nee, NS en ik zullen nooit vriendjes worden. Maar als een onderhoudende heer zoals Hendrik Groen mij gezelschap houdt, vind ik het leed alleszins acceptabel. 

(De recensie volgt nog)

(Wil je ook op Hendrik Groen stemmen? Dat kan hier. En nee, Meulenhoff geeft me hier echt niets extra's voor ;) ) 

2 opmerkingen:

Lalagè zei

Wat een gedoe! Reis je vaak in het weekend? Bij mij gaan treinreizen in 99% van de gevallen vlekkeloos, maar dat is meestal wel doordeweeks. In het weekend zijn er vaak werkzaamheden.

Manjo van Boxtel zei

Eigenlijk alleen maar in het weekend. Ik kan met de fiets naar mijn werk en tijdens mijn werk gebruik ik de auto van de zaak. Maar bijvoorbeeld Oss-Groningen in 6 uur van station naar station, in Hoogeveen moest iedereen eruit. Alles was verlaten. 700-800 gestrande reizigers op het stationsplein, 2 touringcars waar om gevochten werd, 2 mensen van een ordedienst die wegvluchtten toen er gevochten ging worden en vervolgens stonden we daar in de winterkou. Er was geen informatie, er was geen hulp, toiletten waren gesloten (loketten ook) bellen hielp niet (kastje>muur)en drie uur later was er zonder verdere verklaring ineens weer een trein waar we echt als vee in werden geperst. Geld teruggekregen, maar ze zouden me vrolijker maken met stipte treinen, goede voorzieningen en goede informatie.
Andere voorbeelden: Groningen-Oss 7 uur met vele omwegen; Oss-Eindhoven in 2 intercitys met 2x een springer; Dordrecht-Oss om 20:00 vertrekken, door storing en vertraging pas om 24:00 in Den Bosch aankomen en de laatste trein naar Oss missen. Ik ben trouwens al 3x met de taxi van Den Bosch naar Oss gemoeten omdat ik door vertragingen de laatste trein (23:55) miste.
Enz. enz. enz. Misschien dat ik daar ooit een boek over ga schrijven, maar dan moet ik eerst de humor ervan in kunnen zien. Op een klaagzang zit niemand te wachten.