Functioneel 'over de top gaan', het kan

Romain Puértolas - Het kleine meisje dat een wolk had ingeslikt

Lange titels die op zichzelf al een klein verhaaltje vertellen fascineren mij. Voordat ik zo'n boek opensla, of zelfs voordat ik op achterplat of flappen de inhoud lees, maak ik voor mezelf al een voorstelling van het verhaal. Of dat nu Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht heet, of De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween, dat maakt niet uit. Dit is er weer zo een: Het kleine meisje dat een wolk had ingeslikt. 

En geloof het of niet, ik dacht meteen aan ademhalingsproblemen. Misschien komt het doordat ik zelf astma heb en weet hoe moeilijk het is om te ademen in vochtige lucht. Enfin, uit het verhaal blijkt al snel dat het meisje Zahera mucoviscidose heeft. Huh? Watte? Zoals ze haar klachten omschrijft had ik op cystic fybrosis gegokt. Gelukkig helpt Google me: mucoviscidose is in België de gangbare term voor de taaislijmziekte die wij cystic fybrosis noemen. Nou, dat had de Nederlandse vertaalster best even kunnen controleren. 

Terug naar het verhaal zelf: luchtverkeersleider Leo zit in de kappersstoel en vertelt aan zijn kapper het verhaal van Zahera uit Marokko. Zahera is dochter van een alleenstaande moeder, die bij de geboorte van Zahera overleed. Omdat de baby taaislijmziekte blijkt te hebben, gaat ze niet naar een weeshuis maar blijft ze jarenlang in het ziekenhuis van Marrakech wonen.
Op een dag wordt daar de Française Providence Dupois opgenomen, die tijdens haar vakantie een blindedarmontsteking heeft gekregen. De Franse postbezorgster trekt zich het lot aan van het Marokkaanse meisje en ze raken bevriend, heel hecht bevriend. Na haar terugkeer naar Frankrijk gaat Providence (wat een schitterend toepasselijke naam, het betekent voorzienigheid, maar ook verzorgster en beschermengel) regelmatig even op bezoek bij Zahera in Marrakech. Ze ziet de conditie van het meisje slechter worden en ze besluit haar te adopteren zodat ze Zahera mee kan nemen naar Frankrijk en haar daar naar de beste artsen kan brengen. 
Op de dag dat Providence naar Marrakech wil vliegen om Zahera op te halen, is net besloten alle vliegverkeer stil te leggen in verband met een grote aswolk die door een vulkaanuitbarsting op IJsland de lucht in is geslingerd. Providence zint op alternatieven en besluit zelf te vliegen. Dat kan natuurlijk niet, maar de kracht van liefde vermag veel. 

Over de top
Het verhaal is grappig met een serieuze ondertoon, maar naarmate het vordert wordt het steeds absurder. Puértolas haalt er van alles en nog wat bij, van actualiteiten en bekende persoonlijkheden tot aan de fakir die in in zijn eerste boek de hoofdrol had. Op een bepaald moment betrap ik me erop dat ik dit niet meer leuk vind. Het is allemaal teveel over de top. Waar de eerdergenoemde hond in de nacht me ontroerde door de manier waarop de schrijver de kern van het autisme wist te raken, of waar de road trip van de honderdjarige precies de juiste dosis ironie en onderkoelde humor tentoonspreidde -om maar wat voorbeelden te noemen-, vond ik dit verhaal over het wolkenmeisje alleen maar steeds vervelender worden. Het enige dat me aan het lezen hield was Zahera zelf. Ik wilde weten hoe het haar zou vergaan. 

Maar oh oh, hoe kun je je vergissen. Want bijna op het einde van het boek doet luchtverkeersleider Leo een bekentenis. Misschien vertel ik nu iets teveel, dus mensen die niet willen weten hoe het afloopt moeten hier maar stoppen met lezen. Die kunnen beter nu aan het boek beginnen, want geloof me, er komt een punt waarop mijn commentaar helemaal onderuit gehaald wordt. En daar ga ik dadelijk over vertellen. 

Bewondering
Zo, alleen de die-hards over? OK, dan ga ik verder.
Leo biecht aan de kapper op dat hij een gruwelijke fout gemaakt heeft. Het hele verhaal dat hij zojuist heeft verteld, heeft hij verzonnen om zijn fout te verbloemen voor Zahera. En op het moment dat dit mij als lezer duidelijk wordt, kan ik Leo, c.q. de schrijver, alle bombastische onzin vergeven. Want uit Leo's verhaal spreekt zoveel wanhoop en zoveel liefde voor zowel Providence als voor Zahera, dat ik die man alleen maar kan bewonderen hoe hij zich hieruit redt. 

En dat maakt Het kleine meisje dat een wolk had ingeslikt toch tot een aanbevelenswaardig boek. Verwacht geen hoogstaande literatuur, maar wel een onderhoudend verhaal waarover best nog het een en ander valt na te denken. 

GELEZEN:

titel: Het kleine meisje dat een wolk had ingeslikt

auteur: Romain Puértolas
oorspr. titel: La petite fille qui avait avalé un nuage grand comme la tour Eiffel(2014)
vertaling: Gertrud Maes

genre: roman

verschenen: 7 juli 2015

uitgever: Meulenhoff Boekerij