Literair verantwoorde chicklit, je moet ervan houden

Adelle Waldman - Het liefdesleven van Nathaniel P. 

Borsten en penetreerbare gaten, bijeengehouden door -als het een beetje meezit- een aantrekkelijk lijf. Als dan het karakter ook nog meewerkt en niet vervelend, te emotioneel of slimmer dan hijzelf is, vindt Nate Piven het allang goed. Hij vindt zichzelf slim, aandachtig en geduldig, zeker niet oppervlakkig, laf of stereotiep. Maar de coverafbeelding geeft precies weer hoe ik Nathaniel P zie: als een inhoudsloos hoofd, dat moet worden ingekleurd door de vrouwen om hem heen. 

Mag ik de inhoudsbeschrijving daarbij laten? Misschien zit er gaandeweg het boek nog een karakterontwikkeling in, maar ik vrees het ergste. Dit boek boeide mij zó weinig, dat ik het niet uit heb gelezen. In moeizame etappes kwam ik tot pagina 104, vertelt de bladwijzer mij. Die stak ik daar nog geen 36 uur geleden tussen en ik weet nu al niet meer wat het laatste was dat ik las. Dat zegt genoeg. 

De achterflap staat bol van loftuitingen, ik kan ze niet delen. Wat ik tot nu toe las, kwam niet verder dan het niveau van Sex and the City, hoewel ik moet toegeven dat ik daar ook maar bijster weinig van gezien heb. Om dezelfde reden: het boeit me niet. Alles ademt een oppervlakkigheid uit waar ik koud van word: yuppen die het materieel allemaal goed voor elkaar hebben en die op relationeel gebied maar aan blijven modderen. One-night-stands wisselen ze af met relaties van hooguit enkele maanden. Daartussendoor verdrinken ze in eenzaamheid, zelfmedelijden of zelfoverschatting en ze hebben het allemaal niet door. 

Dit alles schrijf ik met een flinke slag om de arm. Want ja, ik heb tenslotte maar 104 van de 301 pagina's doorgeworsteld. In een andere boekbespreking van mij, die vanwege een embargo pas morgen verschijnt, laat ik zien dat ik dat doorzettingsvermogen bij het lezen van een aanvankelijk oninteressant boek uiteindelijk toch iets heel moois kan opleveren. Misschien is dat hier ook zo.
Recensenten van De VPRO-gids, De Groene Amsterdammer, Opzij en de Volkskrant hebben dit boek heel positief ontvangen. Dat zijn toch media die doorgaans het oppervlakkige schuwen, dus het kan best zijn dat ik er gewoon heel erg naast zit. Het zij zo, maar ik kan het niet opbrengen om nog verder te lezen, gewoon omdat het onderwerp mij totaal niet boeit. 

Het liefdesleven van Nathaniel P. werd mij gepresenteerd als literatuur, maar voor mij is het chicklit. De hoofdpersoon is in dit geval weliswaar geen vrouw, maar verder voldoet het boek aan alle denkbare chicklitcriteria. Wie daarvan houdt, moet dit beslist lezen, het is namelijk literair verantwoorde chicklit! De eerste liefhebber die zich meldt, mag mijn recensie-exemplaar hebben. Ik hoef het niet in mijn boekenkast. 

O ja, de recensies die ik noemde, kun je vinden via de link die hieronder in de boektitel zit.

GELEZEN:

titel: Het liefdesleven van Nathaniël P.
auteur: Adelle Waldman

genre: roman

oorspronkelijke titel: The love affairs of Nathaniel P.

oorspronkelijke uitgave: 2013

Nederlandse uitgave: april 2014

vertaling: Lucie van Rooijen

uitgever: Nieuw Amsterdam

Dit boek las ik in het kader van Een perfecte dag voor de literatuur.
Lees hier wat andere boekbloggers ervan vonden.