Ik blog nooit in opdracht, maar wel op verzoek. De meeste boeken die ik hier bespreek heb ik met zo'n verzoek gekregen van de uitgevers. Dat betekent niet dat
zij -of wie dan ook- enige invloed kunnen uitoefenen op de inhoud van dit blog. Ik blog gewoon zoals ik er zelf over denk.

Reacties? Graag! Ik stel het zeker op prijs als mensen de moeite nemen om te reageren.
Heb jij ook een weblog over boeken? Ik ben nieuwsgierig, dus laat gerust een linkje achter in jouw reactie.


vrijdag 30 oktober 2015

Gevolgen van een eenzame jeugd

Krijn Peter Hesselink - Moederziel










Eén ochtend, enkele uren, dat is alles. In deze korte tijd leren we Jonathan kennen en ontvouwt zich zijn leven voor ons. Een leven dat we stapje voor stapje gaan begrijpen, maar vooralsnog geeft Jonathan ons alleen vragen. 

Waarom zwerft hij op een heel vroege ochtend blootsvoets rond in een Drents dorpje, alleen gekleed in een flodderig soort pyjamabroek? Waarom is hij zo verward, zo paniekerig? Is er iets gebeurd?
Al gauw blijkt hij op zoek te zijn naar een apotheek, voor de morning-afterpil voor zijn vriendin. Hij kan niet wachten tot de winkel opengaat, wil zelfs een stoeptegel door de ruit gooien om die pillen maar te pakken te krijgen. Moet dat zo overhaast? Weet hij dan niet dat je die niet à-la-minute hoeft in te nemen, maar dat je 36 uur de tijd hebt? Waarom die paniek, wat is er gebeurd? 


Terwijl hij wacht tot de winkel opent, ontwaart Jonathan op de brink een vrouw, bij nader inzien herkent hij in haar zijn moeder die jaren geleden het huis uitgegaan is. Ze is een beetje warrig, maar ja, dat kan best op haar leeftijd. 
In rommelige flarden en flashbacks krijgen we stukje bij beetje een verontrustend beeld van Jonathans getormenteerde en eenzame jeugd. Als enig kind groeit hij op bij ouders die weinig communiceren en die vooral ruzie maken. Ruzies die aan Jonathan voorbijgaan, hij registreert ze alleen maar. Zijn ouders betrekken hem er niet in, ze houden hem juist buiten hun onderlinge heibel en dat is soms nog veel akeliger omdat hij de spanning wel voelt, maar niet kan duiden. 
Jonathans vader brengt de meeste tijd door in zijn studeerkamer en wil niet gestoord worden, zijn moeder zit met haar hoofd in een boek, speelt piano, of is op bezoek bij haar vriendin, maar aan haar zoon zal ze zich weinig gelegen laten liggen. En áls ze al aandacht voor hem heeft, zijn het plotselinge, onverwachte driftaanvallen omdat haar zoon iets heeft gedaan dat haar om onduidelijke redenen niet bevalt. Zoals Jonathan het beleeft, lijkt moeder psychisch niet helemaal gezond te zijn, maar daar wordt verder geen uitspraak over gedaan.
Korte tijd is Jonathan bevriend met zijn buurmeisje Fleur, maar na een incident dat zijn wereld op z'n kop zet en waardoor ook zijn moeder vertrekt, raakt Jonathan ook Fleur weer kwijt. Hij blijft alleen achter met zijn wat autistisch aandoende vader die zich vooral afsluit van zijn leefomgeving en van zijn zoon. 


Communicatie
Is het dan vreemd dat Jonathan beslist geen kinderen wil? Dat hij hoe dan ook nooit zo wil worden als zijn eigen ouders? Hij heeft ook nooit geleerd hoe een ouder wél zou kunnen zijn, hij heeft zelfs nooit geleerd om normaal te communiceren, om problemen bespreekbaar te maken, of om een gezonde relatie te onderhouden. En ook nu hij volwassen is communiceert hij nog steeds niet zoals het zou moeten. 
Is het dan vreemd dat Jonathan na een uit de hand gelopen vrijpartij met zijn vriendin, op stel en sprong op zoek gaat naar de morning-afterpil? Is het dan vreemd dat hij helemaal in paniek raakt bij het idee alleen al dat hij een kind verwekt zou kunnen hebben? 

Jonathan spreekt zijn moeder aan, zij komt net zo warrig over als hij, maar dat past wel bij het beeld dat Jonathan nog van haar had. Samen besluiten ze naar het huisje te gaan waar Jonathan met vriendin en vader een vakantieweek doorbrengt. Zitten die vriendin en die vader wel op deze confrontatie te wachten? Die vraag komt niet eens op bij moeder en zoon, ze gaan gewoon. En dan blijkt dat er in het verleden veel meer is gebeurd, dingen waar Jonathans vader nooit over heeft kunnen praten. 

Dichter
De melancholie, de verwardheid, de paniek en vooral de eenzaamheid, ze worden nergens met name genoemd en toch voel je ze in elke zin. Moederziel alleen. De ziel van de moeder ontbreekt en wordt gemist. De zoon probeert zijn hele leven al de ziel van zijn moeder te doorgronden. 'Waarom ging je? Waarom liet je nooit meer iets van je horen? Waarom mocht ik niet met je mee? Waarom liet je mij alleen - moederziel alleen?' 
Moederziel is een prachtig romandebuut van Krijn Peter Hesselink. Voor een debutant zou je denken dat het ontzettend knap is dat hij emoties zo kan laten voelen, zonder ze letterlijk te benoemen. Maar ondanks dit debuut is Hesselink beslist geen beginner: vier dichtbundels gingen deze roman voor, daarnaast vertaalde de auteur gedichten van onder meer Breyten Breytenbach, schreef hij essays o.a. voor Hollands Maandblad en is hij performer/voordrachtskunstenaar. 
En hoewel de tekst van Moederziel niet direct heel poëtisch overkomt, is het juist het vakmanschap van de poëet dat er die diepere gevoelslaag in kan leggen. 

Wat mij betreft mag Hesselink nog heel veel meer zulke romans schrijven. 



N.B. Pas nadat ik bovenstaande recensie had geschreven, kwam ik bij het zoeken naar de omslagafbeelding op internet een oude versie tegen. Deze heeft het niet gehaald, de uitgever koos blijkbaar voor een photoshop-twist in het gekwelde hart. Terecht. Zo'n jeugd laat geen enkel hart onberoerd. 











GELEZEN:
titel: Moederziel
auteur: Krijn Peter Hesselink
genre: roman
verschenen: september 2015
uitgever: Podium


Dit boek las ik in het kader van Een perfecte dag voor literatuur
Lees hier wat andere boekbloggers ervan vonden