Ondergaan in overdaad

André Platteel - Alles hiervoor

Hoe je er ook over denkt of wat je er ook van vindt, André Platteels debuutroman Alles hiervoor is in ieder geval een boek dat indruk maakt. Daarnaast is het ook een boek dat mij bewezen heeft dat alleen maar indruk maken toch niet voldoende is. 

Waar hebben we het over? 

Alles hiervoor is -in een notendop- een road novel en een ontwikkelingsroman, waarin de hoofdpersoon Jonathan na de nodige omzwervingen en diepgaande ervaringen in het reine komt met zichzelf. Daardoor kan hij ook het grote verdriet en verlies uit zijn verleden een plaats geven. Cruciale rollen zijn daarbij weggelegd voor de Noor -een onbestemde goeroe- en Jonathan's prille liefde Bette.

Het is een thema waar ik graag over lees, ik ben dan ook enthousiast aan het boek begonnen maar toch heb ik het maar ongeveer voor de helft gelezen. Waar lag dat aan?

Al lezend stuitte ik op steeds meer zaken die mij de zin tot doorlezen ontnamen. Daarom besloot ik deze keer geen recensie te schrijven, maar uit te zoeken wat me precies dwarszat en daarover te bloggen. Dat uitgangspunt maakt dat dit een erg negatief verhaal lijkt, maar zo bedoel ik het niet. Want geloof me, het boek heeft ook heel mooie dingen. Zo vind ik de beschrijving van Jonathans gevoelens over zijn zieke broer Stefan heel puur. Ook de autobiografische elementen in het boek bewonder ik. Je moet het maar aandurven om zo'n groot persoonlijk leed publiek te maken. 
Maar dan nog, al het goede verzuipt in het totaal. En dat is heel jammer. 

Wat zijn dan wel de dingen die me dwarszaten? 

• Om te beginnen is er een overdaad aan de wollige metaforen. Ik houd van lyrische omschrijvingen, maar dan wel gedoseerd. Dit boek draaft veel te ver door in het taalgebruik. Al lezend voel je dat er een enorme inhoud achter de tekst zit, maar door de veelheid aan metaforen raakte ik zo overvoerd, dat de achterliggende inhoud me steeds minder raakte.
  Het boek staat er bol van, de volgende bloemlezing is volstrekt willekeurig van zomaar wat bladzijden geplukt:

• Mensen en omstandigheden lijken soms uit de lucht te vallen. Natuurlijk hoeft een boek niet chronologisch opgebouwd te worden, liever niet zelfs. Maar nu merk ik opeens dat sommige personen of omstandigheden toch een minimale introductie nodig hebben om niet volkomen los te blijven zweven. Als de chronologie ergens verderop in het boek duidelijk wordt, ben ik een aantal essentiële zaken alweer kwijt, simpelweg omdat ik ze ergens aan moet kunnen koppelen wil ik ze kunnen opslaan. 
• Door de wollige taal en door het moeilijk vasthouden van bepaalde zaken, kan ik me nergens echt concentreren op de inhoud. (Ja, dûh, ADHD-er, wat wil je nou? Nou, wat ik wil is een boek dat me zó boeit, dat ik in standje hyperfocus de inhoud opzuig en ik het boek pas weg kan leggen als het uit is.) 
• Het misselijkmakende geweld dat de Noor gebruikt. Uit een interview op Platteels website blijkt dat dit geweld als louterend wordt ervaren. Het geweld komt op meerdere plaatsen voor, maar waar ik het echt walgelijk vond was in een sleutelscène die voor Jonathan onmisbaar is om verder te kunnen in de verwerking van zijn verdriet. AMMEHOELA! Ik vind het weerzinwekkend en ik kan zó enkele andere scenario's bedenken waardoor dat verdriet óók verwerkt kan worden. 
• De Noor is een akelig personage. En waar in andere boeken dergelijke mensen voor mij wel gaan leven, doet de Noor dat niet. De beschrijving blijft teveel in algemeenheden, ik krijg er daarom geen beeld bij. 
• Datzelfde geldt voor veel meer dingen in het boek. Normaal gesproken lees ik een boek en visualiseer ik dat meteen: er speelt zich in mijn hoofd een film af, waar ik zelf de inkleuring aan geef. Bij Alles hiervoor krijg ik geen beeld. De hoeveelheid metaforen en korte zijsporen belemmert me daarin. 
• Verder stoor ik me aan taalfouten. Iedereen maakt die, ik ook. Maar als je een boek schrijft, heb je een redacteur die geacht wordt de fouten te corrigeren. Die persoon heeft in mijn ogen niet voldoende opgelet. Het gaat daarbij niet om spelfouten, maar om bijvoorbeeld het wisselen tussen de o.t.t. en o.v.t. waarbij het soms wel om flashbacks gaat, en soms niet. Daarnaast gaat het ook om fout taalgebruik, zoals als het gebruik van "bedenk ik me" waar de schrijver "besef ik" bedoelt.
  Want ondanks dat half Nederland het niet meer lijkt te weten, is het nog steeds zo dat je het wederkerend voornaamwoord zich alleen in combinatie met het werkwoord bedenken gebruikt, als iemand van zijn oorspronkelijke idee afwijkt: "Ik bedenk me, ik ga dat plan toch anders aanpakken."
  En zo zijn er meer taalfoutjes. 

Al bij al was dit boek voor mij net iets teveel. Voor mij gaat het ten onder aan overdaad. 

GELEZEN:

titel: Alles hiervoor 

auteur: André Platteel

genre: roman

verschijningsdatum: 10 april 2014

uitgever: Arbeiderspers

Het interview dat ik noemde, vind je hier 

Dit boek las ik in het kader van Een perfecte dag voor de Literatuur.

Lees hier wat andere boekbloggers ervan vonden.