Ik blog nooit in opdracht, maar wel op verzoek. De meeste boeken die ik hier bespreek heb ik met zo'n verzoek gekregen van de uitgevers. Dat betekent niet dat
zij -of wie dan ook- enige invloed kunnen uitoefenen op de inhoud van dit blog. Ik blog gewoon zoals ik er zelf over denk.

Reacties? Graag! Ik stel het zeker op prijs als mensen de moeite nemen om te reageren.
Heb jij ook een weblog over boeken? Ik ben nieuwsgierig, dus laat gerust een linkje achter in jouw reactie.


woensdag 30 april 2014

Dit vraagt om gedoseerde consumptie

Marte Kaan - Saboteur

Verhalenbundel
verschenen: februari 2014
uitgever: Ambo


Samenvatting:
Tien korte verhalen, met als rode draad dat in elk verhaal de leidende personages laten zien hoe ze hun eigen ideeën, wensen, behoeftes, enzovoorts  -kortom: hun eigen leven- onbedoeld saboteren. Er broeit van alles. Het zijn stuk voor stuk vervreemdende en broeierige verhalen die ongemakkelijk aanvoelen, verhalen met open eindes die je aan het denken zetten. 


Ooit, heel lang geleden, verdiepte ik me in de kunstgeschiedenis. Het was een bijvak bij mijn opleiding tot tekenleraar, maar voor mij was die kunstgeschiedenis stukken interessanter dan het zelf 'scheppen van kunst'. Gaf je me in die tijd een willekeurig kunstwerk, dan kon ik je van alles vertellen over vorm, kleur, materie, compositie, materiaalbehandeling, beeldingskracht, symboliek, relevantie, kunststromingen, tijdsbepaling en ga zo maar door. Die kennis nam mijn gevoel en mijn smaak over. Een kunstwerk dat knap in elkaar stak, dat ook aan allerlei criteria voldeed, vond ik per definitie mooi.
Slechte composities of amateuristisch tekenwerk deed ik daarentegen meteen af als broddelwerk. Zelfs als andere sterke punten uit het werk me eventueel nog zouden kunnen bekoren, had ik het toch al bij het spreekwoordelijke oud vuil gezet. Mijn eigen smaak was volledig verloren, zo sterk richtte ik me naar de wetten en regels van de 'hogere kunst'. Het duurde misschien wel 20 jaar, voordat ik mezelf er weer op kon betrappen dat ik iets mooi vond - ondanks dat niet aan de regels beantwoordde. Andersom ook: ik kon weer toegeven dat iets mij echt niet aansprak, terwijl het toch echt heel goed was.

Literatuur heb ik nooit zo zwart-wit beoordeeld. Altijd heb ik boeken zowel naar inhoud als naar vorm kunnen beoordelen. Bij een boek kan ik genieten van de opbouw, de taalbehandeling, de woordkeus, de stijl en noem maar op, dat kan dan losstaan van de inhoud. Dat is bij Saboteur het geval. De vorm is echt prima. De opbouw van de verhalen en het taalgebruik verraden hier een begenadigd schrijfster. Maar qua inhoud gaat er bij mij iets schuren, iets wringen. Ik voel me soms heel ongemakkelijk bij het lezen van de voyeuristische blikken in de levens van de hoofdpersonen. Sommige verhalen zetten me aan het denken, ik zoek dan herkenningspunten bij mezelf of bij mensen om me heen. Of andersom: ik verwerp ze. Kortom: ik kan deze verhalen niet alleen maar lezen om te genieten van het mooie taalgebruik van Kaan, of om de soms ingenieuze opbouw van de portretten. Het boek doet iets met me, wat ik in dit geval niet echt prettig vind. 

Ik heb nog niet alle verhalen gelezen. Aanvankelijk dacht ik zo'n dun boekje nog wel even te kunnen laten liggen want dat zou ik in een avond met gemak uitlezen. Zo werkt het dus niet, ik moet het gedoseerd tot me nemen. Zodoende ben ik nu pas ruim over de helft en daarmee is mijn planning te laat voor de deadline van deze boekbespreking. Neemt niet weg dat Saboteur nog wel een tijdje boven op de stapel blijft liggen. Want enerzijds schuren de verhalen soms tegen dingen waar ik dan weer veel te lang en te diep bij stil blijf staan -wat misschien helemaal niet verkeerd is, maar wat ik niet teveel ineens moet hebben-, anderzijds geniet ik van Kaans proza.

Dit boek las ik in het kader van Een perfecte dag voor de Literatuur.
Lees hier wat andere boekbloggers ervan vonden. 

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Mooi opgebouwde blog, Manjo. En heel herkenbaar, dat ongemakkelijke gevoel en dat schuren. Ik ben er voor mijzelf ook nog steeds niet helemaal uit wat ik van deze bundel vind, maar ik zou jou in ieder geval aanraden alle verhalen te lezen.

Manjo van Boxtel zei

Dat komt. Binnenkort.
Zoals gezegd lees ik dit gedoseerd: in kleine hapklare brokken. ;)