Ik blog nooit in opdracht, maar wel op verzoek. De meeste boeken die ik hier bespreek heb ik met zo'n verzoek gekregen van de uitgevers. Dat betekent niet dat
zij -of wie dan ook- enige invloed kunnen uitoefenen op de inhoud van dit blog. Ik blog gewoon zoals ik er zelf over denk.

Reacties? Graag! Ik stel het zeker op prijs als mensen de moeite nemen om te reageren.
Heb jij ook een weblog over boeken? Ik ben nieuwsgierig, dus laat gerust een linkje achter in jouw reactie.


vrijdag 31 mei 2013

Lisa Unger - Verdronken hart

(Gerecenseerd voor Not Just Any Book

Genre: thriller

Publicatie: 28 mei 2013
Uitgever: A.W. Bruna Fictie


Korte samenvatting:
Birdie Burke - meisjesnaam Heart-  is eigenaar van Heart Island dat al jaren bezit is van haar familie. Birdie is een moeilijke vrouw: ze weet precies wat ze wil, gaat daar ook lijnrecht op af. Warmte, liefde of vertrouwen zijn haar vreemd. Ook naar haar man en kinderen weet ze weinig affectie op te brengen.
Op een dag komt Birdies dochter Kate naar het eiland, samen met háár dochter en een vriendinnetje. Het moet een gezellig familiesamenzijn worden, maar het gros van de familie heeft allerlei redenen om niet naar het eiland te komen. Wie wel onderweg is, is Emily. Zij heeft een aantal domme beslissingen in haar leven genomen, weet niet meer welke kant ze op moet en gaat ten einde raad naar het eiland, in de hoop daar haar vader te treffen. De confrontatie blijkt desastreus.

Ik moet bekennen dat ik nog nooit van Lisa Unger had gehoord.

Toch is Verdronken Hart (oorspronkelijke titel: Heartbroke) het 7e boek dat ze onder haar deze naam uitbrengt. Haar eerste vier boeken kwamen in de periode 2002-2005 uit onder haar meisjesnaam, Lisa Miscione.
Uit de beschrijvingen van de andere boeken, maar ook uit Verdronken Hart, blijkt dat Lisa Unger zich graag verdiept in psychologische achtergronden: waarom doen mensen wat ze doen? Wat drijft hen en waardoor gaat het keer op keer verkeerd? Want dat laatste gebeurt in elk van haar boeken. Het zijn niet voor niets geen romans maar thrillers. In een van haar interviews las ik: “Ik ben van jongs af aan gefascineerd geweest door de zwarte kant van het leven, door de onderbuik van de samenleving.” En dat blijkt ook weer uit dit boek.

Keer op keer komen de personages uit het boek voor keuzes te staan. Je kunt bewust en weloverwogen kiezen, maar veel vaker kies je uit angst, hoop, verwachting, onnozelheid, onbekendheid of kies je niet eens zelf, maar laat je een ander voor jou de keus maken. Ook dat laatste is een keuze. 
De personages uit dit boek maken nogal eens verkeerde keuzes, keuzes waar ze achteraf graag op terug zouden willen komen – maar dan is het te laat.
Lisa Unger weet je als lezer zó mee te slepen, dat je de keuzes van de verschillende personages vanuit hun standpunt zelfs kunt begrijpen. Niet rechtvaardigen, maar wel begrijpen. Dat maakt het boek spannend en aangrijpend. Toch kruipt het bij mij net niet onder mijn huid, ik kan niet goed duiden waarom. 
Dat neemt niet weg dat Unger een vakvrouw is die heel goed weet hoe ze haar publiek moet boeien. Want ondanks dat de beklemmende spanning bij mij niet onder de huid is gekropen, heb ik het boek wel in één ruk uitgelezen. En ook dat wil wat zeggen.

Het boek is ook goed opgebouwd. Het begint met de kennismaking met allerlei personages die in eerste instantie weinig met elkaar te maken lijken te hebben, gaandeweg ontdek je steeds beter hoe de verhoudingen liggen. Er blijken ook heel wat oude relaties en problemen van eerdere generaties een rol te spelen in het boek. Langzaam wordt dat allemaal ontrafelt. Hoewel je al snel aanvoelt welke kant het op zal gaan, blijft de precieze ontwikkeling toch een verrassing. 
Het enige dat ik echt jammer vond aan dit boek, was dat de bad guy ook werkelijk door-en-door slecht was. In het echte leven is niemand totaal goed of totaal slecht, door er meer grijsnuances aan toe te voegen had Unger van deze persoon veel meer een mens kunnen maken. Nu was het vaak niet meer dan een karikatuur.

Aanvulling:

De oorspronkelijke tekst van dit blog is verloren gegaan, ik heb hem moeten reconstrueren. Daarbij ben ik een opmerkelijk feit helemaal vergeten: in Verdronken Hart vormen de mannen in alle opzichten het zwakke geslacht en tóch is het niet een boek vol manwijven en watjes. Bijzonder dus!

2 opmerkingen:

Lyanne zei

Wat vervelend! Heel veel succes en ben benieuwd naar je recensie!

Manjo van Boxtel zei

Kreeg zojuist mijn pc terug van iemand die er verstand van zegt te hebben. Valt volgens hem niks terug te halen, ik heb te lang - te veel - verkeerd zelf geknoeid voordat ik hem erbij haalde. Gelukkig heb ik de aantekeningen nog. Ik ga nu aan de slag, binnen het uur staat de recensie hier.