Almar Otten - Jeugdzonde

(Gerecenseerd voor Not Just Any Book)

genre: thriller
uitgever: Luijtingh – Sijthof

uitgegeven: maart 2013

Korte samenvatting: Een evangelische tv-presentator verdwijnt spoorloos, samen met zijn vrouw. Het lijkt een ontvoering, maar de politie heeft verder geen enkel aanknopingspunt. Kort daarna verdwijnt een orthodox christelijk lid van de Tweede Kamer. Die laatste wordt al snel teruggevonden, hij blijkt op een gruwelijke manier te zijn vermoord. 

In diezelfde tijd verdwijnen er stukken van de filosoof Spinoza uit de Athenaeumbibliotheek in Deventer en krijgt bibliotheekmedewerkster Lineke te maken met een oud-klasgenote die haar gaat stalken. Het lijkt allemaal niks met elkaar te maken te hebben, maar gaandeweg worden de verbanden duidelijk en blijkt het allemaal te maken te hebben met het ‘Verboden Boek’, een godslasterlijk manuscript dat op Linekes middelbare school circuleerde.

Voor mij is dit het eerste boek van Almar Otten, toch blijkt dit al het derde deel te zijn in de serie rond Lineke Tesinga. De eerdere delen De afstammeling en Blauw goud mis je niet als je dit boek leest. Eerlijk gezegd blijkt het bestaan van die eerdere delen alleen uit de verantwoording achteraf (waarom Linekes middelbare school in Groningen is gesitueerd) en uit de achterflaptekst.

Otten is een rasverteller. Hij weet heel goed een plot op te bouwen en de spanning erin te houden. Kleine puzzelstukjes rondstrooiend, laat hij de lezer lange tijd in het ongewisse. Toch was ik blij, dat ik op pagina 214 van de 335 ineens besefte wie de dader moest zijn. Ik ben niet zo’n liefhebber van spanning waarbij je geen idee hebt wat je kunt verwachten en wie je kunt vertrouwen. Liever lees ik de psychologische achtergronden waarom iemand tot een daad komt. Maar ook daar weet Otten prima aan tegemoet te komen, zeker als je beseft wie de dader is en je vervolgens terugkijkt op wat er al over die persoon bekend is.

Wat mij verder aanspreekt is de situering. Een verhaal dat in Nederland speelt, is opeens zoveel herkenbaarder. Dat betreft dan niet alleen de feitelijke situering, maar ook de couleur locale, de details in denken en doen van de personages, de manier waarop we tegen orthodoxe gelovigen aankijken (of ze nu Christelijk of Joods zijn, dat maakt dan niet uit) en zo nog vele dingen meer. Het leest prettig als je het idee hebt dat je heel veel details zonder uitleg kunt plaatsen.

Minpuntjes? Ja die zijn er ook. Zo begint het boek met de verbanning van de wijsgeer Baruch de Spinoza uit de Joods-Amsterdamse gemeenschap van 1656. Daarbij verdwijnt een door Spinoza geschreven godslasterlijk manuscript. De manier waarop Otten dat beschrijft vraagt om meer. Ik hoopte en verwachtte dat dit onderwerp meer werd uitgediept, maar verder dan de toevallige vondst van een honderden jaren oud lijk in de Deventer stadsgracht en de suggesties dat het manuscript ooit bestaan zou hebben, gaat het verhaal niet. Jammer.
Verder vind ik het einde van Jeugdzonde wat slapjes. In plaats van dat er zaken echt worden afgerond, blijven er naar mijn smaak teveel losse eindjes hangen en zijn sommige ´oplossingen´ niet echt geloofwaardig. Wat betreft die losse eindjes en ook wat betreft een plotselinge zwangerschap die er op het allerlaatst wordt bijgesleept, begrijp ik wel dat Otten de weg al wil voorbereiden naar een vierde deel in deze serie, maar dat had helemaal niet gehoeven. Wat hij nu doet, is te weinig om als cliffhanger te dienen. Dan kun je een vierde deel in mijn ogen veel beter blanco beginnen. Zoals Otten het nu heeft gedaan, geeft het alleen maar een niet zo bevredigend einde aan deel drie.

Hoe dan ook: Otten is een uitstekende thrillerschrijver! Ondanks dat ik zijn vorige boek Blauw goud niet heb gelezen, kan ik me toch heel goed voorstellen dat hij daarmee de Diamanten Kogel heeft gewonnen. Van deze man gaan we beslist nog vaker horen.