Ik blog nooit in opdracht, maar wel op verzoek. De meeste boeken die ik hier bespreek heb ik met zo'n verzoek gekregen van de uitgevers. Dat betekent niet dat
zij -of wie dan ook- enige invloed kunnen uitoefenen op de inhoud van dit blog. Ik blog gewoon zoals ik er zelf over denk.

Reacties? Graag! Ik stel het zeker op prijs als mensen de moeite nemen om te reageren.
Heb jij ook een weblog over boeken? Ik ben nieuwsgierig, dus laat gerust een linkje achter in jouw reactie.


woensdag 6 juni 2012

Urban Waite - Bloedrood is de nacht

(gerecenseerd op 9-1-2012 voor Notjustanybook, op dit blog geplaatst op 6-6-2012)
genre: literaire thriller
uitgever: A.W. Bruna
verschenen: januari 2012

Als Urban Waite met zijn debuut één ding duidelijk heeft gemaakt, dan is het wel dat hij kan schrijven. ‘Bloedrood als de nacht’ leest als een trein: spannend en meeslepend. Het verhaal gaat over een man, Phil Hunt, die ooit in zijn jeugd een misstap heeft gezet. Hij is ervoor bestraft, hij doet zijn best, maar desondanks weet hij toch niet zo goed hoe hij zich nu nog aan de juiste kant van de wet moet houden. Hunt is al jaren drugskoerier, dat leverde nooit problemen op tot het moment dat hij betrapt wordt door hulpsherrif Bobby Drake. Ook Drake’s leven heeft een schaduwrandje: zijn vader zit voor hetzelfde vergrijp gevangen als waar Hunt zich nu schuldig aan maakt. Als Drake het drugstransport onderschept, is dat de start van een bloedstollende achtervolging. Niet zozeer tussen Drake en Hunt, die twee zijn wel aardig tegen elkaar opgewassen. Maar degene voor wie de drugs bestemd waren, heeft een psychopatische huurmoordenaar ingeschakeld.
Deze Grady heeft een voorliefde voor messen, die hij tijdens zijn achtervolging van Hunt dan ook veelvuldig gebruikt.
Hoewel Wait de karakters van Drake en Hunt nog wat diepgang heeft gegeven, is Grady zó doordesemd van het kwaad, dat het haast een karikatuur wordt. Ook is het jammer dat de omgeving van Seattle, waar het verhaal zich afspeelt, elke couleur locale mist. Zoals het nu beschreven wordt, kun je dit verhaal zonder probleem verplaatsen naar willekeurig elk berglandschap in de buurt van een zee. Maar daar tegenover staat dat Waite een goede verteller is, die op een prima manier de spanning er in weet te houden. Echt een boek om in één adem uit te lezen, maar om echt te onthouden is het verhaal net iets te dun.

Geen opmerkingen: